Finał AMA SX w Las Vegas

Lites – eliminacje

Podobnie jak w czasie treningów, pierwsi w eliminacjach startowali zawodnicy klasy Lites z Zachodniego Wybrzeża. Najszybciej wystartował Ryan Morais (Energy/Pro Circuit Kawasaki), ale krótko cieszył się prowadzeniem – w czasie drugiego okrążenia zahaczył o jeden z wyznaczających trasę ograniczników, co wykorzystali Ryan Dungey (Rockstar/Makita Suzuki) i Trey Canard (Geico Powersports/Factory Connection Honda). Za nimi jechał Jake Weimer (Energy/Pro Circuit Kawasaki), mając 20 sekund przewagi nad kolejnym riderem – Justinem Braytonem (Muscle Milk/KTM). Na piątym miejscu znalazł się Morais, który – po błędzie w trakcie drugiego okrążenia – przez jakiś czas jechał w eliminacjach jako ostatni.

1. Ryan Dungey
2. Trey Canard
3. Jake Weimer
4. Justin Brayton
5. Ryan Morais
6. Jake Moss
7. P.J. Larsen
8. Ben Evans
9. Sean Borkenhagen

W drugim biegu klasie Lites (Wschodnie Wybrzeże) Austin Stroupe (Monster Energy/Pro Circuit Kawasaki) za wszelką cenę chciał pokazać, że jest dostatecznie szybki, żeby pokonać swojego kolegę z teamu – Christophe’a Pourcela. Stroupe wystartował jako pierwszy i prowadził od początku wyścigu. Pourcel walczył o drugą pozycję z Blake’em Whartonem (Geico Powersports/ Factory Connection Honda), ale dopiero w połowie biegu udało mu się go wyprzedzić. Dobrze na torze radził sobie również Matt Lemoine (Star Racing/Division Seven Yamaha), który do ostatniej chwili jechał bardzo blisko Pourcela, ale nie udało mu się pozbawić Francuza zasłużonej drugiej pozycji.

1. Austin Stroupe
2. Christophe Pourcel
3. Matt Lemoine
4. Blake Wharton
5. Broc Tickle
6. Matt Goerke
7. Wil Hahn
8. Jimmy Albertson
9. Vince Friese

Supercross – eliminacje

Po Lites przyszedł czas na większe motocykle – do walki o start w ostatnim wyścigu głównym tego sezonu ruszyli zawodnicy klasy Supercross. Jak to często bywało w tym sezonie, na początku stawki pojawili się zawodnicy teamu Rockstar Energy/Makita Suzuki – obrońca tytułu Chad Reed i Mike Alessi. Niestety Alessi nie ustrzegł się wielu błędów, co błyskawicznie wykorzystał Kevin Windham (Geico Powersports/Factory Connection Honda) o awansował na drugą pozycję. Trzeci na mecie był Davi Millsaps (Red Bull Honda).

1. Chad Reed
2. Kevin Windham
3. Davi Millsaps
4. Andrew Short
5. Nathan Ramsey
6. Mike Alessi
7. Tommy Hahn
8. Tyler Bowers
9. Nick Wey 

Drugi bieg eliminacyjny tej klasy od samego początku należał do Jamesa Stewarta (San Manuel Band Of Mission Indians Yamaha). Pewny swego Amerykanin wystartował jako pierwszy i zawrotną szybkością zbliżał się do upragnionego trofeum. Za nim linię mety minął Ryan Villopoto (Monster Energy/Kawasaki). O trzecie miejsce walczył Ivan Tedesco, ale lepszy od niego okazał się Josh Grant. Gwiazdą tego wyścigu okazał się jednak zawodnik Hondy, Troy Adams, który przypadkiem w trakcie wyścigu… rozerwał spodnie. Choć nie zdawał sobie z tego sprawy, jego przymusową „ucieczkę” z toru powtórzono na telebimie kilkukrotnie…

1. James Stewart
2. Ryan Villopoto
3. Josh Grant
4. Ivan Tedesco
5. Heath Voss
6. Matt Boni
7. Jesse Casillas
8. Paul Carpenter
9. Jason Thomas

Lites – wyścig główny

Kiedy na starcie pojawili się najlepsi młodzi zawodnicy, od razu było widać, że walka o zwycięstwo będzie wyjątkowo zaciekła. Na stadionie w Las Vegas rozległ się dobrze znany wszystkim kibicom ryk silników, a na niebie nad pustynią Nevada rozbłysły fajerwerki. Po pierwszym okrążeniu prowadził Blake Wharton. Tuż za nim jechał jego kolega z zespołu, Trey Canard, który śledził każdy jego ruch. Trzeci był Christophe Pourcel. Canard okazał się szybszy od Whartona, dlatego chwilę później udało mu się przejąć prowadzenie. Na „awans” liczył również Pourcel, ale musiał jeszcze poczekać na swoją kolej. Stawka była wysoka, dlatego każdy, nawet najmniejszy błąd działał na niekorzyść zawodników. Pomyłek nie ustrzegł się też Trey Canard, na czym skorzystali Pourcel i Dungey. Decydujące okazało się dopiero ostatnie okrążenie, po którym pierwszy linię mety przekroczył Pourcel. Nowy mistrz szybko zapomniał o trudach wyścigu – wystarczyło, że odpalił silnik Toyoty Tundry, która była „skromnym” dodatkiem do wywalczonego właśnie tytułu.

1. Christophe Pourcel
2. Ryan Dungey
3. Trey Canard
4. Jake Weimer
5. Austin Stroupe
6. Ryan Morais
7. Justin Brayton
8. Jake Moss
9. Wil Hahn
10. Broc Tickle
11. Blake Wharton
12. Daniel Blair
13. Chris Blose
14. P.J. Larsen
15. Jimmy Albertson
16. Ben Evans
17. Sean Borkenhagen
18. Vince Friese
19. Matt Lemoine
20. Matt Goerke

Supercross – wyścig główny

Od pierwszego startu w Anaheim aż do ostatniego machnięcia flagą w Las Vegas sezon 2009 obfitował w wiele sportowych emocji. Najszybciej wystartował Alessi, ale niebawem w jego dość bliskim sąsiedztwie pojawili się Stewart i Villopoto. Stewart, mimo 6-punktowej przewagi nad Reedem w klasyfikacji generalnej, wiedział, że trzeba będzie ostro powalczyć o wygraną. Pozwolił nawet, by na prowadzenie wyszedł Villopoto. Za nimi niebawem znalazł się także i Reed, któremu udało się wyprzedzić Alessiego. Ten ostatni miał problemy motocyklem, dlatego coraz bardziej oddalał się od czołówki. Ostatecznie najszybszy w ostatnim wyścigu sezonu był Villopoto, a na kolejnych miejscach znaleźli się Reed i Stewart.

1. Ryan Villopoto
2. Chad Reed
3. James Stewart
4. Kevin Windham
5. Ivan Tedesco
6. Mike Alessi
7. Josh Grant
8. Andrew Short
9. Nathan Ramsey
10. Davi Millsaps
11. Jason Thomas
12. Nick Wey
13. Paul Carpenter
14. Matt Boni
15. Jesse Casillas
16. Robert Kiniry
17. Kyle Partridge
18. Tommy Hahn
19. Tyler Bowers
20. Heath Voss

tłum.: Asia, MotoX.com.pl 

źródło, foto: www.transworldmotocross.com