Ogólnopolska Wystawa Motocykli i Skuterów a kwestia Supermoto

Zacznijmy od zupełnie nieobecnych. Przede wszystkim brak KTM’a (poza jedną sztuką, która była wygraną w konkursie) który bez wątpienia ma najwięcej do zaoferowania jeśli chodzi o gotowe supermoto i który co najmniej mógłby się pochwalić swoim sukcesem w postaci tytułu Mistrza Świata Supermoto w klasie S1 wywalczonego przez Bernda Hiemera.

Nieobecność bratniego tej marce Husaberga już tak bardzo nie dziwi ale warto też o nim wspomnieć. Kolejny wielki nieobecny to Aprilia ze swoimi fantastycznymi wyścigowymi dwucylindrówkami SXV i bardziej „rekreacyjnym” Dorsoduro. Ostatni raz Aprlilia pokazała swoje maszynki na Torwarze 2 lata temu i od tego czasu słuch o nich zaginął.

Na początek Yamaha, która nie dość, że nie pokazała WR250X to nawet nie pochwaliła się swoją nowością w postaci WR125X. Podobnie Kawasaki nie ujawniło swojej tegorocznej nowości KLX250SF, która mogłaby być konkurencją dla Yamahy. Oba koncerny zademonstrowały wymienione wyżej maszyny tylko w wersji terenowej, a to jak wiemy już nie to samo. Kolejny zawód sprawił nam BMW, na którego stoisku na próżno było szukać G650Xmoto jak i HP2 Megamoto.

 Ponadto Honda, której nieobecność bardziej nas dziwi, niż boli, bo w sumie nie spodziewaliśmy się po niej nic nas interesującego, no może poza nową CeeReFą na wtrysku, którą można by zaadoptować w jedynie słusznym celu. Honor Hondy ratowała Motorista, wystawiając kilka modeli tej marki. Rodzynkiem na ich stoisku była dobrze znana z zeszłorocznych padoków maszynka Papuqa z BDSM Supermoto Racing Team.

Suzuki jak zwykle nie zawiodło i pokazało to co ma do zaoferowania. Nieszczęśliwie na chwilę obecną jest to tylko DR-Z125SM, która może nie wygląda jakoś specjalnie i bardziej przeszkadzała na wypełnionym przepychem stoisku tej marki niż rzucała się w oczy, ale w miarę swoich skromnych możliwości obecność zaliczyła. W każdym razie otarło się o nią zdecydowanie więcej odwiedzających niż o Huskę SM610, która mimo, że stała w oszałamiającym sąsiedztwie SM450RR to wśród tłumów przewijających się obok stoiska Husqvarny słychać było głównie chichot i słowa zdziwienia.

Nie pomagały plakaty z Geraldem Delepine i nie pomogła by też zapewnie obecność braci Chareyre ani nawet półnagie hostessy. Wiemy jak bardzo niszowym sportem jest supermoto i nie liczymy na owację tłumów na widok crossa na slickach, ale biorąc pod uwagę zauważalnie, choć powoli, rosnącą popularność SM w użytku codziennym i ich wyśmienite wpasowanie w warunki miejskie liczyliśmy po cichu na coś więcej, a przynajmniej coś więcej niż przed rokiem.

Uznaliśmy, że najbardziej warte uwagi były dwa motocykle: Husqvarna SM450RR i kipiąca tuningiem Honda CRF grzejąca opony na stoisku DynoTech’a. Zapominając zatem o wszystkim innym, w dalszej części relacji, skupimy się właśnie na opisie tych dwóch maszyn.

Zacznijmy od CRFy (www.dynotech.pl), która niewątpliwie była najciekawszym obiektem wśród wszystkich maszyn, a także większości hostess. Co więcej, podziwianie i pożądanie tej maszyny jest całkowicie bezkarne i nie grozi cichymi dniami po powrocie do domu. Mimo, że wspomniana Honda ociekała dodatkami, to wg właściciela była projektem nieukończonym. Trudno się z tym zgodzić widząc w co była wyposażona, a było tego trochę, m.in.:

– 6-o tłoczkowy zestaw hamulcowy Beringera wraz z żeliwną tarczą hamulcową,

– pompa hamulcowa oraz sprzęgłowa również Beringera,

– Quick Shifter do urwania sekund podczas zmiany biegów,

– koce Termo Race z elektroniczną nastawą oczekiwanej temperatury opony a także z regulacją ciśnienia,

– kompletny, podnoszący moc, ale i modny, dwu końcówkowy układ wydechowy Devila,

– sprzęgło antyhoppingowe STM, przykryte deklem z frezowanego aluminium,

– amortyzator skrętu GPR,

– zestaw datalogger z laptimerem AIM,

– tuningowa półka obejmująca supermotowe amortyzatory Marzocchi,

Nie wspominam o zmianach, których nie widać, a także anodowanych śrubkach, kolorowych wężach, dodatkach karbonowych zmniejszających wagę motocykla. Jednym producentem motocykli, który poważnie potraktował sympatyków supermoto, była Husqvarna. Wystawiła ona trzy supermociaki:

1) SMR 450 RR, to wyczynowa replika motocykla, którymi ścigają się m.in. bracia Chareyre. Niestety cena tego motocykla, przy obecnym kursie euro, to koszt dwóch Dacii Logan w wersji podstawowej.

2) miejską SM 610,

3) oraz SM 125, czyli małe dwusuwowe supermoto, stylistyką bijące o głowę swojego „konkurenta” od Suzuki.

Następna Ogólnopolska Wystawa Motocykli już za rok. Miejmy nadzieje, że będzie bardziej przychylna dla supermotardowców.

Tekst: Wojciech "Kildow" Tolejtis, Dariusz Rosik "Crazy"

Zdjęcia: Dariusz Rosik "Crazy"

źródło: www.supermoto.pl