Andrzej Andrzejak – cichy bohater MŚ Super Enduro: Wywiad

Wszyscy z niecierpliwością odliczamy dni, a wkrótce godziny, do rozpoczęcia inauguracyjnej rundy Mistrzostw Świata Super Enduro w ERGO Arenie. Już 6 grudnia Gdańsk, Sopot, a pewnie i całe Trójmiasto zamienią się w stolicę światowego offroadu. Największe gwiazdy halowego enduro spróbują pokonać Tadka Błażusiaka na jego ojczystej ziemi.

Postanowiliśmy porozmawiać z cichym bohaterem, który stoi za sukcesem Grand Prix Polski, Andrzejem Andrzejakiem. Mimo napiętego grafiku tuż przed imprezą w Gdańsku, udało mu się znaleźć czas i opowiedzieć nam o swoim „przedstawieniu”. Koniecznie poczytajcie, jak oczami „ojca chrzestnego” wyglądała historia super enduro w Polsce, dlaczego w tym roku gospodarzem będzie Gdańsk i dlaczego „Taddy” nie wygrał w AMA Endurocrossie.

Red Bull: Można powiedzieć, że jest pan „ojcem chrzestnym” super enduro w Polsce, a także ma pan ogromny wkład w ściągnięcie przystanku mistrzostw świata do ojczyzny. Skąd wziął się pomysł zorganizowania Grand Prix Polski?

Andrzej Andrzejak: Pomysł pojawił się po obserwowaniu sukcesów Tadka Błażusiaka. Mimo jego niesamowitych osiągnięć, w Polsce nadal mało kto o nim słyszał, więc postanowiliśmy to zmienić. Na początku razem z moimi zawodnikami z Łodzi zaczęliśmy naśladować wyczyny Tadka. Jakieś pięć lat temu, przed zawodami, które miały się odbyć w gminie Lesznowola pod Warszawą, została zalana cała trasa i kolega, który je organizował zadzwonił do mnie prosząc o pomoc. Zaproponowałem mu, żeby zrobił na kawałku pola krótki, kręty tor naszpikowany różnymi przeszkodami. Okazało się, że kibice świetnie się bawili i gorąco dopingowali zawodników, którzy również mieli ogromną frajdę z jazdy. To podsunęło pomysł pójścia dalej.

Kolejnym krokiem było zorganizowanie imprezy, dzięki której jednocześnie moglibyśmy pomóc powodzianom. Mimo różnych problemów udało nam się w końcu zorganizować charytatywne zawody w Łodzi, tym razem już dużo lepiej przygotowane. Kibiców znowu była masa, ludzie świetnie odebrali imprezę, a zawodnicy dobrze się bawili, więc postanowiliśmy zrobić kolejny krok. Dzięki mojemu doświadczeniu jako zawodnika GKM-u Mysłowice, wyniesionemu z halowych mistrzostw świata z 1988 i 1989, wiedziałem jak to wszystko wygląda od środka i podsunąłem pomysł zorganizowania imprezy dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Wiadomo, że robiąc coś dla dzieciaków zawsze dużo łatwiej jest o załatwienie wszystkiego. Udało się zrobić kolejne fajne zawody super enduro, tym razem w hali, praktycznie za darmo, więc postanowiliśmy pójść jeszcze dalej.

Chcieliśmy podpatrzeć, jak wyglądają od środka imprezy z prawdziwego zdarzenia. Najbliższym terminem były mistrzostwa świata w Hiszpanii. Zadzwoniłem więc do Wojtka Błażusiaka i zapytałem o możliwość podpatrzenia takiej imprezy od kuchni. Wojtek załatwił nam specjalne wejściówki na zawody w Barcelonie i mogliśmy się na własne oczy przekonać, o co w tym chodzi. Hiszpanie przyjęli nas bardzo gościnie i w naprawdę świetnym klimacie pokazali, jak to czasowo trzeba ogarnąć. Po wizycie u nich stwierdziłem, że skoro oni zrobili to w ten sposób i to były mistrzostwa świata, to nie będzie problemu, żeby zorganizować je u nas i zrobić to dużo lepiej.

I w tym momencie cała przygoda z super enduro nabrała tempa. Podpisaliśmy umowę z Hiszpanami, którzy wtedy jeszcze byli promotorem tych zawodów. W czerwcu zorganizowaliśmy takie jakby halowe mistrzostwa Polski, które równocześnie były próbą generalną, dzięki której mogliśmy dopasować harmonogram zawodów. Przyjechała cała czołówka najlepszych polskich zawodników, a impreza zakończyła się sporym sukcesem. Byliśmy już wtedy gotowi na przyjęcie mistrzostw świata. Po naszym pierwszym Grand Prix Polski, które odbyło się w grudniu zgarnęliśmy najlepsze noty za organizację. Oczywiście nie obyło się bez wpadek, ale przy tego typu imprezach nie da się wszystkiego dopilnować i zawsze coś się zdarzy. Od tamtej pory role się odwrócili i teraz to do nas przyjeżdżają ludzie uczyć się organizacji takich zawodów. Widać to również po filmikach promujących całą serię (jak ten na górze strony – przyp. red.), że robimy kawał dobrej roboty, bo to zawsze z Łodzi było używanych najwięcej materiałów.